Szczupak
Łac. Esox Lucius
Szczupak pospolity jest szeroko rozpowszechnioną rybą drapieżną z rodziny szczupakowatych. Występuje przeważnie w wodach słodkowodnych, płynących i stojących oraz w słonej wodzie Bałtyku.
Szczupak pospolity jest dobrze przystosowany do życia wodnego drapieżnika. Zaliczany jest do jednej z najbardziej drapieżnych ryb, choć nie jest z natury aktywnym myśliwym. Na swoją ofiarę czeka pomiędzy roślinami wodnymi. Atakuje drobne ptaki wodne, niewielkie zwierzęta lądowe (gryzonie, żaby) między szczupakami może dochodzić także do kanibalizmu. Większe osobniki mogą gonić ławicę ryb np. śledzi na dużych jeziorach albo w Bałtyku. Po schwytaniu swojej ofiary stara się odwrócić swoją zdobycz aby zjeść ją od strony głowy. Zdobycz szczupaka ma małe szansę na ucieczkę, co spowodowane jest układem uzębienia do wewnątrz. Jako drapieżnik, tarło odbywa wcześniej, dzięki czemu dorastający narybek może odżywiać się młodym wylęgiem innych ryb np. płoci i słonecznicy. Przyrost w pierwszym roku życia przy dużym dostępie do pożywienia wynosi nawet do 30 – 35 cm.
Jest bardzo popularną rybą wśród wędkarzy sportowych, którzy łowią ją na przynęty naturalne, potocznie zwane „żywcem” oraz na sztuczne (woblery, rippery, wahadłowe i obrotowe błyski – blachy).
Najpopularniejszą metodą połowu szczupaka jest spinning. Wędkarzy podczas połowu szczupaka pospolitego obowiązuje regulamin Polskiego Związku Wędkarskiego.
Mięso szczupaka jest wysoko cenione, szczególnie w Europie Środkowej i Południowej. Nie ma jednak możliwości aby wyporcjować jego mięso tak, aby nie zostało w nim ości.
WYSTĘPOWANIE SZCZUPAKA POSPOLITEGO
Zamieszkuje całą Europę z wyjątkiem Półwyspu Iberyjskiego, południowych Włoch, południowej części Półwyspu Bałkańskiego oraz północnej i środkowej Azji i Ameryki Północnej.
Szczupak pospolity jest sztucznie wprowadzany na obszary nie będące jego naturalnym środowiskiem, w celu biologicznego zwalczania szkodników roślin.
WYGLĄD SZCZUPAKA POSPOLITEGO
Budowa ciała szczupaka pospolitego jest spłaszczona i opływowa.
Głowa jest wydłużona, ze zwężającymi się szczękami oraz z bardzo szerokim pyskiem. Zęby znajdujące się na żuchwie są skierowane do środka (bardzo ostre), szczęka jest pozbawiona zębów.
Na kości podniebnej, kościach międzyszczękowych, kości gnykowej, łukach skrzelowych oraz na lemieszu szczupak posiada liczne zęby. Na głowie są także jamki zmysłowe.
Linia boczna u szczupaków jest dobrze rozwinięta, jest poprzerywana, posiada dwa albo trzy rozgałęzienia wzdłuż boków. Płetwa grzbietowa oraz odbytowa znajduje się z tyłu-są położone blisko siebie. Ubarwienie szczupaka uzależnione jest od warunków środowiska.
Potomstwo szczupaka jest przeważnie jasnozielone, srebrzyste lub brązowe. Ciemne plamy które są na bokach szczupaka, zlewają się czasami i tworzą poprzeczne smugi.
Osobniki dorosłe (starsze) mają grzbiet w kolorze ciemnozielonym , posiadają jaśniejsze boki nakrapiane żółtymi plamkami oraz biały brzuch.
Parzyste płetwy są czerwone i jasne, na nieparzystych możemy zauważyć ciemne poprzeczne paski. Szczupak pospolity w dobrych warunkach rośnie bardzo szybko.
Jego ciało osiąga długość 1.5 m oraz masę około 10 kg. Osobniki ważące ponad 15-20 kg rzadko występują. Odnotowany rekord wynosi 35 kg.
ROZMNAŻANIE SZCZUPAKA POSPOLITEGO
Tarło odbywają wczesną wiosną (marzec, kwiecień), przeważnie na zarośniętych płyciznach, starorzeczach oraz na zalanych łąkach.
Dzięki temu że tarło szczupaka odbywa się wcześnie , dorastający narybek może odżywiać się młodymi wylęgami innych ryb np. słonecznicy i płoci. Do tarła przystępują już osobniki roczne ( o długości około 30-35 cm). Niestety ilość złożonej ikry przez takie młode osobniki jest bardzo niska.
Ikra jest bardzo drobna, przytwierdza się do roślinności wodnej. Wylęg następuje po upływie około 12-15 dni.
W ostatnich latach ilość szczupaka w polskich wodach zmniejszyła się między innymi przez złą gospodarkę rybacką oraz przez kłusownictwo.
Niski stan wód w rzekach w okresie wiosennym ( brak rozlewisk) przyczyniaja się do wypierania tego drapieżnika z rzek przez inne gatunki np. bolenia.
Bardzo ważna jest ochrona środowiska szczupaka i ich miejsc na tarliska.
W wędkarstwie sportowym zaleca się zwracanie wolności złapanym rybą. W ten sposób dostarczamy sobie wędkarskich przeżyć a za razem chronimy populację danego gatunku.
Wymiar ochrony wynosi : 50 cm.
Okres ochronny szczupaka pospolitego.
1 stycznia – 30 kwietnia
Limit ilościowy do zabrania z łowiska w ciągu doby wynosi 2 sztuki
Rekord Polski 24,10 kg i 128 cm
źródło: drapieżniki.pl
